&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">  

De column van 19 juli 1999: Gompie

Column Michael Boogerd:

Heimwee (23 juli 1999)

Michael Boogerd

Op weg naar Bordeaux heb ik me rustig gehouden. In het begin van de etappe probeerde ik een paar keer mee te springen, maar dat lukte niet. Misschien laten ze mij rijden, dacht ik. Weer niet dus. Toen heb ik afgezien en vlogen wij naar Bordeaux. Zelfs met al die Hollanders langs het parcours was de dag zo voorbij. De laatste honderd kilometer reden we in twee uur.

Van alle consternatie rond Lance Armstrong heb ik weinig meegekregen. Het is mij wel duidelijk geworden, hoewel mijn Frans niet echt goed is, dat hij helemaal is zwartgemaakt in de media. Onderweg heb ik nog even met hem gesproken. They flick me, zei hij. Shit man. Armstrong maakte een aangeslagen indruk. Hij wordt uitgespuugd en vertelde blij te zijn als de Tour erop zit.

Toch raar wat hier allemaal gebeurt. Dugarry, een speler van het Franse elftal, dat vorig jaar wereldkampioen werd, werd positief bevonden en daarvan hoor je nooit meer iets. Waarom wordt die zaak niet uitgediept en wordt er onderzocht waar hij zijn spullen vandaan haalt? Zoek het uit, zou ik tegen de Franse pers willen zeggen. Daar zit vast een sappig verhaal in.

In plaats daarvan wordt vanaf het begin van deze Tour gezocht naar sensatieverhalen over doping. Lance Armstrong heeft er al die jaren keihard voor geknokt. Nu rijdt hij in de gele trui en is hij aangeschoten wild. Ik heb echt met die man te doen. Dat heb ik hem onderweg verteld. Hij woont in Frankrijk, maar ze gaan hem niet meer met rust laten. Straks worden zijn vuilniszakken onderzocht en krijg je dat soort praktijken. Daar heb ik hem voor gewaarschuwd. Ook hij kijkt uit naar het einde van de Tour de France. Maandagavond lekker naar Boxmeer.

Noord-Braband NSF Werkwijzer