De column van 13 juli 1999: Op naar de engeltjes

Column Michael Boogerd:

"Even rust na een bijzondere dag. Boven op l'Alpe d'Huez zit ik op mijn hotelkamer mijn column te schrijven. Vanaf deze plaats wil ik iedereen bedanken voor de geweldige steun die ik vandaag op weg naar de top heb gekregen. Al die aanmoedigingen hebben mij goed gedaan. 'Boogie bedankt', schreeuwden de mensen. Of: 'Je blijft de beste'. Formidabel. De Nederlandse supporters hebben mij mijn moraal teruggegeven. Zij zijn niet vergeten wat ik dit seizoen heb gepresteerd.

Mijn vorm is een ander verhaal. Die komt niet meer in orde voordat wij in Parijs aankomen. Daarom mag niemand van mij nog wonderen verwachten. Als je zo wordt weggereden als mij is overkomen op weg naar Sestrières, dan weet je hoe laat het is. Het is niet anders.

Van al die tienduizenden mensen op l'Alpe d'Huez heb ik meer moraal gekregen dan van het vaderlandse persgilde. Toen ik dinsdagmiddag in het beestenweer over de finish reed, ben ik meteen omgekeerd. Ik bibberde van de kou en wilde alleen een warm bad. Er kwamen ook nog eens enorme hagelstenen naar beneden. Daarom heb ik pas 's avonds een persconferentie gegeven. Dat viel niet mee. De moed zonk af en toe in mijn schoenen. Het werd mij verweten dat ik in de stromende regen van Sestrières niet meteen de media te woord stond. Sommige vragen waren een klap in mijn gezicht. Er waren zelfs momenten bij dat ik mijzelf echt moest beheersen om geen gekke dingen te zeggen.

Daarom zit ik nu nog te genieten van het feest dat ik op l'Alpe d'Huez heb mogen meemaken. Nog steeds is dit onze berg. Wat moet het mooi zijn om hier op de top als eerste aan te komen."