Koel in de hel

De gemiddelde temperatuur aan de rand van de Pyreneeen was 40 graden. Mensen 'scholen' in de schaduw, met petten en handdoeken werd het hoofd bedekt, maar het Tour-peloton fietste gewoon verder. Voorbij de streep snakten de renners naar drank. Ook Leon van Bon leek niet meteen te beseffen welke prestatie hij had geleverd. Beduusd keek Nederlands klassiekerspecialist om zich heen, terwijl hij de ene na de andere fles water over zijn hoofd goot.

Pas toen het 26-jarige talent op het podium de kussen en bloemen van de weelderige rondemissen in ontvangst had genomen, was hij terug op aarde. De monsterontsnapping met acht renners - waarbij ook Servais Knaven - en de bloedstollende finale met de overgebleven Voigt, Lelli en Agnolutto kon hij zich weer herinneren. "Ik voelde me zelfverzekerd. De winst kon me niet ontglippen. Ik had alleen angst voor een spervuur van demarrages in de finale. Dat Lelli niet mee wilde werken, was in mijn voordeel. Daardoor hoefde ik hem alleen nog maar in de gaten te houden. Ik wist dat hij op iedere demarrage zou reageren. De Duitser Voigt kwam ook nog naar me toe en riep dat we ondanks Lelli toch door moesten rijden, dan konden we tenminste nog voor de tweede plaats strijden. 'Laten we dat doen', zei ik enthousiast maar ik dacht toen alleen nog maar aan de zege. Daarmee groeide mijn zelfvertrouwen en Lelli reageerde precies zoals ik had gedacht. Zelfs toen Agnolutto twee keer terugkwam, ging hij steeds in de achtervolging en deed hij eigenlijk exact wat ik wilde. In de sprint waren er geen problemen."

De hitte maakte de rit door de Pyrenees-Atlantique loodzwaar. "Het was verschrikkelijk", blikte hij terug. "Ik heb zeker twintig bidons met water over mijn hoofd gegoten en vijf liter gedronken, dan gaat het wel. Zo'n sauna heb ik slechts één keer eerder meegemaakt. Dat was toen we door deze hitte naar Montauban reden. In die rit viel ik ook nog op een moment dat ik niet oplette. Ik had net een bidon in mijn hand, waardoor je niet zo wendbaar bent. Met een blauwe plek op mijn heup en schaafwonden op mijn ribben vervolgde ik de rit, maar ik verging van de pijn. Daar gaat mijn Tour, vreesde ik. Vier keer eerder ben ik in deze ronde gestart en steeds door valpartijen of ziektes haalde ik Parijs niet. Gelukkig had ik gisterochtend minder last en kijk nu maar wat er van komt".

Voor Van Bon telt dit resultaat meer dan de derde plaats op het WK in San Sebastian en de vierde in Parijs-Roubaix. "In de wielersport gaat het immers om overwinningen. Natuurlijk is het makkelijker om een Tour-rit te winnen dan een klassieker. Dan richten alle grote mannen zich op een dag, terwijl hier sommigen wel eens een keer de vrijheid krijgen. Stom, nu ik dit zeg besef ik dat ik na deze zege waarschijnlijk ook wel een van de groten ben."

Van Bon koos voor de geleidelijke weg. Steeds een stapje hoger, alsmaar betere prestaties. "In het verleden was ik vaak te ongeduldig. Ik vond het veel te mooi om alleen over de streep te gaan. Dat heeft veel overwinningen gekost. Ik heb inmiddels meer ervaring en tactisch inzicht. Misschien ben ik in San Sebastian wel te vroeg aangegaan. Nu was ik geduldig en durfde ik zelfverzekerd op de sprint te gokken."

Ook ploegleider Theo de Rooy was opgelucht. "Deze overwinning is heel belangrijk voor het moreel in de ploeg. Ik merkte dat sommige renners in de eerst dagen de vreugde, het plezier en het sportieve belang hebben gemist. Wij hebben hen zoveel mogelijk proberen af te schermen van alle ellende. Als je ziet welke atletische prestaties hier worden geleverd, dan verdienen de renners respect. Wielrennen is eigenlijk een onmenselijke sport."

Gisterochtend was op de Franse radio de waarschuwing te horen dat de mensen het best binnen konden blijven en anders in de schaduw moesten vertoeven. "De renners fietsen zes uur door de hitte en stappen iedere dag zonder te mokken weer op de fiets", vervolgde De Rooy. "Na zulke etappes is het toch logisch dat hun lichaam om extra stoffen vraagt. Luc Nilis verklaarde na de voetbalwedstrijd België-Mexico in de enorme hitte van Bordeaux dat de spelers aan het infuus hadden gelegen. Dat is een normale zaak. Onze renners moeten nu ook extra mineralen, zouten en aminozuren krijgen en de beste manier om dat toe te dienen is via het infuus. Als het noodzakelijk is, dan zal dat gebeuren. Daar is niks verkeerds aan. Als dit nog fout is, dan moeten de renners straks maar om de drie dagen een wedstrijd rijden."

In de kokende hel was Leon van Bon in ieder geval door geen duivel klein te krijgen. Totdat hij achter het podium een dikke pakkerd kreeg van staatssecretaris Erica Terpstra. "Zo slim, zo koelbloedig", loofde ze de Apeldoorner. Van Bon lachte als een boer met kiespijn. Even had hij geen woorden meer.

Ronde van Frankrijk. Negende etappe Montauban - Pau:
1. Van Bon (Ned/RAB) 210 km in 5.21.10, 2. Voigt (Dui/GAN), 3. Lelli (Ita/COF), 4. Agnolutto (Fra/CAS), 5. Zabel (Dui/TEL) 0.12, 6. McEwen (Aus/RAB), 7. Steels (Bel/MAP), 8. Traversoni (Ita/MER), 9. Simon (Fra/GAN), 10. Michaelsen (Den/TVM), 11. Nazon (Fra/FDJ), 12. Ivanov (Rus/TVM), 13. Riis (Den/TEL), 14. Aldag (Dui/TEL), 15. Tsjmil (Bel/LOT), 16. Chanteur (Fra/CAS), 17. Ferrigato (Ita/VIT), 18. Turicchia (Ita/ASI), 19. Barthe (Fra/CAS), 20. O'Grady (Aus/GAN), 21. Vierhouten (RAB), 22. De Jongh (TVM), 43. Boogerd (RAB) 84. Voskamp (TVM), 89. Moerenhout (RAB), 109. Den Bakker (RAB), 138. Jonker (RAB), 156. Knaven (TVM) 6.46, 157. Blijlevens (TVM), 168. en laatste Moncassin (Fra/GAN) 18.26.