Stephens in zevende hemel

COLMAR, donderdag - Langzamerhand wordt de pijn echt voelbaar. Daarom dook minister Els Borst van Volksgezondheid in Colmar op om Erik Dekker een hart onder de riem te steken. Nu de Eiffeltoren langzamerhand in zicht begint te komen, resteren er nog vier etappes om het geschonden imago alsnog van wat glans te voorzien. In Colmar toonde Erik Dekker zich van zijn meest realistische zijde toen hij constateerde: "Donderdag is een typische rit voor Boogerd, vrijdag verwacht ik een massasprint, zaterdag wint Ullrich en op de Champs Elysées is het elk jaar hetzelfde liedje." Om daar nuchter aan toe te voegen: "Gelukkig zijn wij niet de enige ploeg die met lege handen staat."

Na de verrassende etappezege van Neil Stephens viel er in de hoofdstad van de Elzas even een stilte. De tienduizenden Duitse supporters hadden zich urenlang voorbereid op de feestelijke intocht van Jan Ullrich. Toen er plotseling een langharige Australiër opdook, die door de straten van Colmar vloog alsof zijn leven er van afhing, moest het legioen even slikken. Het wachten duurde nog een kleine vier minuten voordat de gele-truidrager de streep passeerde en het volksfeest losbarstte. De emoties liepen hoog op toen moeder Ullrich haar zoon achter het erepodium innig omhelsde. Later vertelde zij dat de beer van Credit Lyonnais voor het jongere broertje van Jan was.

Geheel in het beeld van deze Tour de France werden bijzaken weer eens tot hoofdzaak verheven. In de eerste week werden valpartijen honderd keer herhaald en waren zij veel belangrijker dan de winnaar van de etappe. 's Werelds grootste wielerspektakel leek dankzij de tv-coverage vaak meer op een rodeo, dan op een arena waarin op en top getrainde atleten topsport van de bovenste plank leverden. Een paar voorbeelden: de sprint van Oetsjakov en Desbiens. Na het tumultueuze duel werd er in Perpignan niet meer gesproken over de krachten verslindende aanval van Desbiens, maar werd de diskwalificatie van de blonde Oekraïner tot hoofdzaak verheven. Erik Zabel (gediskwalificeerd in Marennes) kan daarover meepraten. Ook het afstappen van vedetten als Rominger, Zülle, Boardman of Leblanc is voor velen in de volgkaravaan belangrijker dan de pure topsport.

Een tijdsbeeld dat Tour-directeur Jean Marie Leblanc grote zorgen baart. "Valpartijen en ander stuntwerk gaan meer en meer de boventoon voeren. In plaats van renners krijgt het grote publiek het idee dat onze ronde uitsluitend geschikt is voor kamikazepiloten. Details, die het sportieve beeld van de Tour de France ernstig aantasten. Ik ben daar zeer bezorgd over, maar sta machteloos."

Ook in Colmar sneeuwde de sportieve prestatie van Neil Stephens geheel onder. Al vroeg in de 17e etappe was de Festina-knecht in het offensief. "Als eerste ben ik weggereden omdat ik deze groep te groot vond. Er bleven dertien man over. Ekimov en Oetchakov waren in mijn ogen de gevaarlijkste tegenstanders."

Ook Erik Dekker was voorin te vinden en deelde in Colmar de mening van Stephens: "Ik heb op de sprint gegokt. Niemand was supersnel. Eigenlijk kon ik niet anders. Na een ontsnapping van 150 kilometer en een stuk of twintig demarrages doen je benen echt zeer. Net als de elf anderen heb ik dus misgegokt."

Een pijnlijke, maar eerlijke conclusie. Met nog een kleine vier kilometer voor de boeg plaatste Neil Stephens zijn beslissende jump: "Bij ONCE werkten wij altijd volgens een bepaald plan. Dit jaar rij ik bij Festina en mogen wij veel meer op gevoel rijden. Dit is mijn zesde Ronde van Frankrijk. Altijd heb ik mij opgeofferd voor mijn kopmannen. In het begin van deze Tour reed ik voor Dufaux en Virenque kilometers lang op kop. Daarvoor ben ik aangetrokken, ik doe mijn werk graag. Van Bruno Roussel mocht ik nu een keer mijn eigen gang gaan. Het klassement staat vast. Wat is dit een geweldig gevoel. Op drie maart werd mijn dochtertje Marjolaine geboren. Voor haar wilde ik een etappe winnen in Parijs-Nice. Dat mislukte, maar vandaag was het eindelijk raak. Daarom draag ik deze overwinning op aan haar geboorte, het mooiste moment in mijn leven. Deze etappezege is het mooiste moment in mijn carrière."

In Colmar werd de aanvalslust weer eens beloond. Vorig jaar won Nederland drie etappes in de Tour. De patiënt leek aan de betere hand, maar kwakkelt in de 84e Tour de France weer net zo als vroeger.

Zeventiende etappe, Fribourg - Colmar: 1. Stephens (Aus) 218,5 km in 4.54.38 (44,495 km/u), 2. Camenzind (Zwi) 0.03, 3. Ekimov (Rus), 4. Roux (Fra), 5. Dekker (Ned), 6. Pascual Rodriguez (Spa), 7. Julich (VSt), 8. Oetsjakov (Oek), 9. Farazijn (Bel), 10. Mengin (Fra), 11. Podenzana (Ita), 12. Totschnig (Oos) 0.05, 13. Garmendia (Spa) 0.06, 14. Zabel (Dui) 3.58, 15. Moncassin (Fra), 44. Blijlevens, 57. Boogerd, 62. Breukink, 69. Voskamp, 75. Den Bakker, 76. Hoffman, 82. De Vries, 86. Knaven, 138. Jonker, 143. en laatste Gaumont (Fra) 10.48.

Ploegenklassement, dag: 1. Festina 14.51.50, 2. US Postal 0.03, 3. Mapei, 5. Rabo, 7. TVM.