|
| 
Jonge Hagenaar stunt in zesde etappe van Tour AIX-LES-BAINS, zaterdag - Tranen van geluk stroomden door de regen. Huilend stapte Michael Boogerd van de fiets. "Dit is niet waar, dit kan niet," stamelde hij vol ongeloof. De Rabobank-renner hoestte, proestte en keek verdwaasd om zich heen. Hij snapte er niets van. Aan het Lac du Bourget had de kleine Hagenaar het hele peloton verrast met een ontsnapping van drie kilometer. Zijn kracht was groter dan die van een heel peloton. "Verdomme, ik win gewoon een Tour-etappe." Eén dag na Jeroen Blijlevens stond Michael Boogerd met de bloemen te zwaaien. Twee Nederlandse jongens van 24 jaar op het hoogste wielerschavot. De nieuwe generatie, renners van de toekomst, die nu al bewijzen dat ze voor het grote werk klaar zijn. Blijlevens is in één jaar tot de beste sprinter in deze Tour gegroeid, terwijl Boogerd in het voorjaar in de Tirreno-Adriatico voor het eerst liet zien dat hij bergop bij de top behoort. De afgelopen twee seizoenen waren grotendeels verloren gegaan aan blessures aan de knie en de achillespees. Aan de voet van de Alpen rekende 'Boogie' af met alle ellende en verbaasde hij vriend en vijand. Ineens was hij een hardrijder, die Tour-etappes kan winnen. In de voortdurend stromende regen beleefde het peloton een zware dag in het waterballet door de Jura. Kletsnat waren de renners toen ze aan de finale begonnen. Positief denken is echter het motto bij de Rabobank-renners, dus wederom kozen ze voor de aanval. Eerst Leon van Bon op circa zestig kilometer van de witte kalklijn, daarna was Michael Boogerd aan de beurt. De ONCE-formatie van Laurent Jalabert en Alex Zülle hield in de laatste kilometers het tempo hoog. Op drie kilometer voor de streep waagde Boogerd zijn kans. Een poging waarmee hij in eerste instantie de weg probeerde te openen voor zijn kopman Rolf Sörensen. "Het was op een rotonde, waar het tempo op kop van het peloton iets verminderde," reconstrueerde hij achter het podium de zinderende finale. Enigszins bekomen van de euforie was hij perfect in staat een enthousiaste, heldere analyse van de laatste kilometers te geven. "Ik kreeg de Spanjaard Melchor Mauri mee, maar die nam de eerste kilometer niet over. Later deed hij gelukkig wel zijn werk. 'Dit is misschien de enige kans in mijn leven om een Tour-etappe te winnen,' spookte door mijn hoofd. Daarom ben ik volle bak door de bochten gegaan. In een scherpe draai naar links nam ik over en ik merkte toen al dat ik sterker was dan Mauri. De voorlaatste bocht schatte hij verkeerd in, waardoor ik enkele meters kreeg. Voluit ben ik doorgegaan. Ik durfde niet om te kijken. De zenuwen gierden door mijn lijf, zo bang was ik om achterhaald te worden. Ik smeekte Onze Lieve Heer: 'Alstublieft, laat mij wegblijven'. Voortdurend voelde ik de hete adem van het hele pak in mijn rug. Ik bleef geloven in mijn kansen en ben tot het uiterste gegaan." Op vierhonderd meter van de streep keek Boogerd onder zijn oksel. Het jonge talent zag dat hij een kansje had. Bij het bord van tweehonderd meter keek hij nog eens. "Dat is de helft van vierhonderd, dus dat ging gelukkig wel snel," vervolgde hij zijn verhaal. "Pas op honderd meter wist ik dat ik de ritzege op zak had. Ik kon nog mooi mijn rug strekken. Truitje recht trekken en dan de handen in de lucht. Het mooiste moment uit mijn leven. Ongelooflijk, wat een heerlijk gevoel! Ik heb weinig wedstrijden gewonnen en als je dan meteen een Tour-rit pakt, weet je niet wat je overkomt." Ploegleider Theo de Rooy kon het ook niet geloven. Aan het Lac du Bourget maakte hij de mooiste dag in zijn ploegleiders-carrière mee. Via 'radio-Tour' hoorde hij in de wagen de stand van zaken. "Voor de laatste kilometer viel die zender uit de lucht. Bij het oprijden van de finish-boulevard hoorde ik de speaker roepen dat Zabel tweede was geworden en Jalabert derde. Pas enkele seconden later zei hij dat Boogerd had gewonnen. Ik ging helemaal uit mijn dak. Het is een wonder dat ik het stuur niet uit het dashbord heb gerukt. Dit moest eens gebeuren. De ploeg rijdt zo goed. De renners jutten elkaar enorm op. Als iemand niet in de aanval is geweest, krijgt hij dat 's avonds van de anderen te horen. Een zeldzame instelling die volgens mij te danken is aan het warme enthousiasme, waarmee de renners in Den Bosch werden aangemoedigd." Marketing-manager Gert Sluis van de Rabobank zat bij de ploegleider in de auto. Hij had de goede dag gekozen om de Tour te bezoeken. "Fantastisch, een ander woord heb ik er niet voor. Dit bewijst dat wij verder moeten gaan met het wielerplan en dat het budget misschien nog wel vergroot kan worden." Even verderop liepen Theo de Rooy en de Nederlandse etappewinnaar innig gearmd naar de ploegleidersauto. De regen viel nog steeds met bakken uit de hemel, waar de gebeden van Michael Boogerd waren verhoord.
home | renners | ploegen | etappes | nieuws | spel |
