Telegraaf-iDe krantLaatste nieuwsSportflitsenDFTDigiNieuwsCrazyLife

[terug]
 W I N T E R S P E L E N  
 
  Het olympisch rapport    
 

De Olympische Winterspelen zitten er op. De medailles zijn vergeven.

Nederland kwam met acht medailles terug uit Utah, minder dan de expeditie naar Nagano opleverde, meer dan tijdens de meeste andere winterolympiades,

De Telegraaf-i zat dag en nacht met de blik op Salt Lake City gericht, bekeek de prestaties van de Nederlanders en stelde voor ieder een rapportcijfer op. Er zitten veel voldoendes bij, maar ook enkele dikke onvoldoendes.

Wie het ermee eens is mag het zeggen, wie het er niet mee eens is ook: redactie@telegraaf.nl.

Jochem Uytdehaage: Schreef historie

Wikkelde de 5000 meter af als een robot in een nieuw wereldrecord. Maakte daarna duidelijk dat hij ook terecht deelnam aan de 1500 meter, door ook daar een wereldrecord uit de benen te persen. Moest alleen een onwaarschijnlijk snelle Derek Parra voorlaten. Dwong al respect af door zeer sportief gedrag jegens de winnaar na die schaatsmijl, maar maakte op de 10.000 meter duidelijk dat er maar één de beste kan zijn. De eerste man die onder de 13 minuten de 10 kilometer afraffelde. Spotte met alle wetten die zeggen dat de Spelen alleen voor specialisten zijn. Krijgt alleen geen tien, omdat-ie de 1500 meter niet won. Sorry.

Gerard van Velde: Keihard

 

Kukelde op de 500 meter, ondanks prachtige tijden, net van het podium, leek de schlemiel van het toernooi te worden. Sloeg op de 1000 meter ongenadig hard toe en reed een onwaarschijnlijk wereldrecord en het snelste schaatsrondje ooit. 1.07.18, het bleken getallen die iedere 1000-meterspecialist de schrik om het hart deden slaan. Zorgde voor aandoenlijke beelden door vriendin huilend in de armen te vallen. Moeten we net onder Jochem Uytdehaage plaatsen.

Gretha Smit: Kan niet beter

Begon op de 3000 meter met de naweeën van een bronchitis nog in het sterke lijf. Reed desondanks een redelijke tijd. In de twee daaropvolgende weken werd Smit alleen maar sterker in de aanloop naar de 5 kilometer. In de allereerste rit op het olympische ijs gebeurde er vervolgens iets wonderlijks. Zeven (!) rondjes onder de 31 seconden, dat had nog nooit een vrouw op de 5 kilometer gedaan. Een superrace, die eindigde in een wereldrecord: 6.49.22. Een race die slechts werd verbeterd door één vrouw: Claudia Pechstein, ook een supervrouw.

9
Gianni Romme: Overwon zichzelf

 

Zelden iemand zo kapot zien gaan op een 10 kilometer en op zo'n prachtige tijd zien uitkomen. Verdient alle waardering voor de manier waarop hij zijn titel probeerde te verdedigen. Sloeg met zijn tijd van 13.10-en-een-beetje alle aanvallen op zijn kroon af, behalve eentje. Zal zich daarvoor zeker niet schamen. Zorgde daarmee ook voor de enige medaille voor de SpaarSelect-ploeg. Daarvoor hoeft-ie zich evenmin te schamen. Hulde aan een karaktermens.

Eline Jurg: Terechte blijdschap

Was ontzettend blij met haar olympische diploma na een prima zesde plaats tussen de gerenommeerde bobnaties. Mocht dat ook zijn, want als bobland stelt Nederland natuurlijk niet veel voor. Niet in de laatste plaats dankzij het duwwerk van remster Nannet Kiemel en door prima stuurwerk kwam Jurg ruimschoots als beste Nederlandse door. Verdient een dik cijfer, dus...

8
Renate Groenewold: Prachtig gedaan
8

 

Schoot op de 3000 meter verschrikkelijk uit haar slof en maakte Claudia Pechstein met een rechtstreekse aanval op het wereldrecord bloednerveus. Strandde in het zicht van de haven, maar bleef fier overeind en mocht zich terecht verheugen op een zilveren plak. Dat haar 1500 meter al eindigde voordat ze goed en wel op gang was, nemen we voor lief. Het drukt wel een beetje op het eindcijfer, want dat stond na de 3 kilometer nog ietsje hoger.
Jan Bos: goed toernooi

Waarschijnlijk de meest talentvolle sprinter ter wereld. Deed wat hij kon. Reed als een bezetene op de 1000 meter, maar moest daarop zijn meerdere erkennen in een ongenaakbare Gerard van Velde. Baalde daar goed van, hetgeen de grote sportman in Jan Bos tekent. Reed ook een alleszins acceptabele 1500 meter en had alleen op de 500 meter pech dat tegenstander Jeremy Wotherspoon op zijn snufferd ging. Goed toernooi en dus een goed cijfer.

Ids Postma: Deed wat hij kon

 

Leverde net als Marianne Timmer zijn olympische medailles in. Kwam net als Marianne Timmer uit een moeilijk voortraject en reed net als Marianne Timmer op het Utah Olympic Oval zijn longen uit zijn lijf. Deed in Salt Lake City wat hij kon, sneller rijden dan ooit, maar moest ook toegeven dat een podiumplaats er feitelijk niet inzat. De 500 meter is nu eenmaal niet zijn domein, voor de 1000 meter mist hij op dit superijs de basissnelheid en op de 1500 meter waren er vier net even sterker. Desondanks, ruim voldoende.

Rintje Ritsma: Oude strijder

Wist op voorhand al met een vrijwel onmogelijke missie bezig te zijn: een medaille halen op de 1500 meter, in een wereld waarin specialisatie bijna geboden is om succes te behalen. Hield zich als allrounder behoorlijk staande in een veld van specialisten. Kon niet meer doen dan een persoonlijk record rijden en deed dat dan ook. Valt helemaal niets te verwijten. Presenteerde zich in Slat Lake City als een groot sportman. Bovendien: een man met een dergelijke staat van dienst kun je nooit en te nimmer een onvoldoende geven.

Marianne Timmer: Ruim voldoende

 

Kwam sterker voor de dag dan mocht worden verondersteld, na een lange en moeilijke aanloop, waarin hoofd- en bijzaken zich met elkaar vermengden. Schaatsen stond enige tijd niet op nummer één. Keek in Salt Lake City weer redelijk fris uit de ogen en reed daar ook naar. Reed een dik PR op zowel de 500 als de 1000 meter, ging strijdend ten onder op de 1500 meter. Bewees eigenlijk ook dat Nagano weliswaar een uitschieter was, maar geen toevalstreffer. Ruim, ruim voldoende.

Annamarie Thomas: Vechtjas

Is een knokker, blijft een knokker. Kwam op de 1500 meter niet in de buurt van het Nederlands record, reed ook geen PR op die afstand. Kwam met een elfde plaats ook niet geweldig voor de dag. Dat lukte eerder ook al niet op de kilometer, waar een vijftiende plaats haar deel was. Wekte echter niet de indruk als toerist naar Salt Lake City te zijn gekomen. Was bloedserieus bezig met haar races en presteerde naar verwachting. Meer dan een zes kan het echter niet worden.

6
Andrea Nuyt: Daar zat meer in

 

Jammer, jammer, jammer. Liet een medaille glippen op de 500 meter door een dramatische laatste bocht op de tweede dag. Hoopte op het zogenaamde Dan Jansen-effect, maar kon zich op de 1000 meter niet revancheren. Werd daarop niet eens de beste Nederlandse, omdat Timmer sterker was. Komt daarom niet in aanmerking voor meer dan een 6½, want er had zoveel meer ingezeten voor de sterkste 500 meter-rijdster van Nederland.

Tonny de Jong: Ruime voldoende

Reed zich op de afstanden waaraan ze tot nu toe meedeed bij de top-10. Presteerde daarmee boven verwachting. Kon zich echter niet mengen in de strijd om de medailles, hoewel ze op de 1500 meter zelfs de beste Nederlandse was. Had op de afsluitende 5 kilometer een moeilijke wissel met Anni Friesinger die haar op een diskwalificatie had kunnen komen te staan. Dat lot bleef De Jong gelukkig bespaard. Gerechtigheid wellicht, want ze verdient best een ruime voldoende.

7
Cees Juffermans: Ging niet af
6

 

Trof het niet met de loting en liet zich eraf rijden op de korte afstand. Stelde daarmee vooral zichzelf teleur. Was diep onder de indruk van de olympische entourage, maar zette zich daar overheen. Pakte best een leuke revanche op de 1500 meter door in elk geval de B-finale te halen en daarin de derde plek voor zich op te eisen. Goed voor een klassering in de top-10, te weinig voor een diploma. Wel een voldoende.

Erben Wennemars: Net niet

Reed niet echt slecht, maar kwalificeerde zijn optreden zelf ook als onvoldoende. Kwam in Salt Lake City tekort voor de absolute top. Zegt er alles voor gedaan te hebben, maar ook dat het het "net niet" was. Verdiende weinig krediet door zijn commentaar op de plaatsing van Jochem Uytdehaage voor de 1500 meter, de afstand waarop Wennemars een week voor de Spelen nog een officieus wereldrecord reed. Daarom, hoewel zijn tijden niet eens zo slecht waren, toch net geen voldoende. Net niet.

Marieke Wijsman: Redelijk
6

Mocht onverwacht toch meedoen op de 500 meter, had zich al geplaatst op de kilometer. Reed op beide afstanden een dik persoonlijk record, maar kwam niet in de buurt van de top-10. Moet zich erbij neerleggen dat ze niet tot de beste schaatssters ter wereld behoort. Mag zich desondanks erop beroepen dat zij in Salt Lake City zeker niet is afgegaan en verdient dus een voldoende. Meer niet.

Arend Glas: Onvoldoende

Rekende in de tweemansbob op een plek bij de eerste 15, kwam daar uiteindelijk net niet aan. Rekende in de viermansbob op een plek bij de eerste tien, kwam dar uiteindelijk bij lange na niet aan. Brak in de derde run het kabeltje van zijn duwbeugel, waardoor het ding niet inklapte. Is natuurlijk pech, maar oogt weinig professioneel. Kreeg na afloop van zijn teleurstellende optreden ook nog eens figuurlijk het mes in de rug van enkele teamgenoten, die aankondigden zonder Glas verder te willen. Geen voldoende.

5
Ilse Broeders: Blij dat ik glij?
6

 

Trainde al niet lekker op de olympische bobsleebaan, kon ook in de wedstrijd de juiste lijnen niet vinden. Wekte na afloop de indruk al blij te zijn heel naar beneden te zijn gekomen. Ging daarmee voorbij aan het feit dat het motto van baron Pierre de Coubertin niet meer van deze tijd is. Eindigde desondanks op een verdienstelijke 10e plek in Salt Lake City. Krijgt daarom alsnog een voldoende. We zijn mild.

Carl Verheyen: Magertjes

Was wereldkampioen op de tien kilometer, maar plaatste zich niet voor deze afstand op de Olympische Winterspelen. Zocht daarvoor revanche op de vijf kilometer, maar kon nooit in de buurt van het podium komen. Stelde daarmee behoorlijk teleur. Kreeg voor zijn zesde plaats wel een olympisch diploma, maar was daarvoor natuurlijk niet naar Salt Lake City afgereisd.Kon als vriend Andrea Nuyt ook al niet tot historische daden aansporen. Zal niet vrolijk door het olympisch dorp hebben gelopen. Mager, mager, mager.

5
Marja Vis: Enige kans, niet gepakt
5

 

Deed haar stinkende best, reed zich op de vijf kilometer helemaal de vernieling in, maar stelde desalniettemin teleur met een dertiende plek. Moet beter kunnen dan 7.19 op de langste damesafstand. Ging weg op een schema van 7 minuten rond, maar moet zich afvragen of die opdracht van coach Peter Mueller voor haar wel haalbaar is. Was na afloop wel realistisch in haar oordeel: "Als je niet weggaat op 7 rond of daaronder, doe je toch niet mee om de prijzen." Daarom slechts een kleine onvoldoende.

Nicolien Sauerbreij: Zwak excuus

Werd door vader en coach naar voren geschoven als medaillekandidate op de parallelle reuzenslalom bij de snowboarders en trainde ook voortreffelijk. Kwam er in de wedstrijd niet aan te pas en realiseerde een 24e tijd. Dat is op zich nog niet zo erg, maar de zwakke excuses (geschrokken van valpartijen van de concurrentie en verkeerde wax onder het board aangebracht door een Oostenrijker) leiden tot een dikke onvoldoende. Want laten we eerlijk zijn: Als je altijd zelf je board in de wax zet, waarom dan voor de belangrijkste race van het jaar niet?

4
Bob de Jong: Zakte door het ijs

 

Kwam voor de medailles, zakte op de 5000 meter genadeloos door het ijs. Wekte op die afstand zelfs niet de indruk te willen vechten voor een betere klassering. Eindigde dan ook in de achterhoede, was de slechtste van alle rijders die niet vielen. Op de tien kilometer ging het al niet beter, al reed De Jong zich daar zo te zien wel compleet leeg. Zal middels een bloedtest moeten laten uitzoeken wat hem mankeert, want zo slecht rijden hoort niet bij Bob de Jong. Voor de vijf kilometer een 3, voor de tien kilometer een 4. Gemiddeld dus een 3½.

 

 




 


[terug]
     
© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf, Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.