&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

Wondertjes rond elektrische stoel

door Eric Koch

Een lange weg is het, de Green Mile naar de laatste bestemming. Aan het eind van de groene gang wacht Sparky, een eenvoudige houten stoel met metalen hengsels. Ingesnoerd wacht de ter dood veroordeelde op de stroomstoot die een eind aan zijn leven moet maken. Met zijn collega's begeleidt gevangenbewaarder Tom Hanks rustig en waardig de gedoemde mannen naar hun sterven.

Tom Hanks (links) en Michael Clarke Duncan in 'The Green Mile

Hun nieuwste gast in de dodencellen is een kolossale neger, die huilend met twee vermoorde meisjes in zijn armen is aangetroffen. Niet alleen zijn lichaamsafmetingen blijken bijzonder. Als Hanks lijdt aan een uiterst pijnlijke ontsteking aan zijn urinewegen, grijpt de nieuwe gevangene hem vanuit zijn cel in zijn kruis en prompt is de verbijsterde Hanks van zijn kwaal verlost. Nog een staaltje van zijn bijzondere gave toont de simpele grote man als een sadistische jonge bewaker (Doug Hutchison) de tamme muis van een andere gevangene heeft doodgetrapt. John Coffey (Michael Clarke Duncan) neemt het diertje in zijn hand en terwijl de lichten in de gevangenis knetteren, gaat het muizenstaartje bewegen. Zou de dodelijk zieke vrouw van de gevangenisdirecteur ook te redden zijn? Regels worden in het diepste geheim overtreden om een poging te wagen.

Kun je een man met zo'n goddelijke gave op de stoel zetten, als je bovendien de innerlijke zekerheid hebt dat hij volstrekt onschuldig is? In zijn tweede verfilming van een Stephen King-verhaal drukt regisseur Frank Darabont opnieuw beheerst op de emotionele knoppen. Net als Sparky geeft hij tegen het einde een overdosis, maar voor het overige houdt Darabont ons met een rustige verteltrant geboeid. En als het even wat vlakjes dreigt te worden, komt Doug Hutchison onze adrenaline opjagen met het meest fielterige optreden sinds tijden.

Met recht een man om heerlijk te haten. Zijn onrustige, verlekkerd sadistische oogjes en het filmpje zweet op zijn bovenlip verdienden wat mij betreft best een prijsje. De Academy koos wel Michael Clarke Duncan als Oscar-kandidaat en datzelfde gold voor de film zelf. Iets te veel eer voor een aangename, vakkundige vertelling.

Regie: David Valdes en Frank Darabont

Cast: Michael Clarke Duncan, James Cromwell, Tom Hanks, Bonnie Hunt