Rood van opwinding

Ze zagen niet alleen rood gekleurd van de zon, maar liepen ook rood aan van opwinding. De triomf ging op het Autodromo Enzo e Dino Ferrari dan ook in rood gehuld. Daarom lachte Michael Schumacher nadat hij op sluwe wijze de Grand Prix van San Marino in Imola had gewonnen: "Kijk eens naar al die gelukkige gezichten. Ook voor de tifosi is dit een onvergetelijke dag. Ze hebben er zo lang op moeten wachten. Dit is werkelijk een emotioneel moment."

Al zestien jaar had Ferrari op zijn eigen circuit niet gewonnen. De Fransman Patrick Tambay, die tegenwoordig tv-commentator is, was er in 1983 de laatste winnaar met een scharlaken bolide uit de nabij gelegen droomfabriek van de Formule 1. Gisteren maakte 'Schumi' een einde aan die frustratie door nota bene het dreamteam van McLaren-Mercedes een pak slaag te geven dat van grote invloed kan zijn op het verdere verloop van het wereldkampioenschap.

"Dit was een overwinning van het gehele team. Er is de laatste weken door iedereen zo hard gewerkt dat we in de kwalificatie heel dicht bij de McLarens zijn gekomen en dat we in de race gewoon heel snel waren. Er is veel goed gemaakt na de twee slechte races in het begin van dit seizoen. Velen hadden ons al afgeschreven, maar we doen wel degelijk mee om de wereldtitel," meende de Ferrari-kopman, die zich tegelijkertijd met een grijns excuseerde dat hij zijn team zo hard veroordeeld had na de races in Australië en Brazilië.

Maar de nieuwe leider in het rijdersklassement, die zijn uitgevallen teamgenoot Eddie Irvine had afgelost, is ook een realist. In de euforie bleef de Duitser nuchter door te signaleren dat McLaren in de kwalificatie nog steeds de toon zet en dat de racetactiek van strateeg Ross Brawn kon slagen omdat koploper Mika Hakkinen zo vriendelijk was zijn bolide bij het uitkomen van de chicane tegen de muur te zetten. Zoals de wereldkampioen ook in Melbourne presteerde, wat zijn stelling ondermijnt dat zijn titeljacht hem een betere coureur heeft gemaakt.

Hakkinens teamgenoot David Coulthard wist hiervan echter niet te profiteren. De Schot was van een één-stop-strategie uitgegaan maar kreeg bij terugkeer te maken met achterblijvers, die hem tot zijn verdriet geen vrij baan gaven. "Ik kan me toch een regel herinneren dat als je op een ronde ligt dat je dan de koplopers moet laten passeren. Maar het duurde vier ronden voor ik Panis en Fisichella wist te passeren," sneerde hij terecht.

Ook Schumacher, die op aandrang van Brawn een risicoloze tweede pitstop maakte, zat midden in het verkeer maar had wat meer geluk dan Coulthard bij zijn passeermanoeuvres. DC meende dan ook teleurgesteld: "Mijn wagen had vandaag het vermogen om te winnen, maar het verkeer op de baan heeft me de zege gekost." De misdragingen van achterblijvers, van wie alleen Takagi door de raceleiding werd gewaarschuwd, was voor McLaren-baas Ron Dennis zelfs aanleiding om openlijk zijn beklag te doen bij de betreffende teams. "Ik ben zeer teleurgesteld in hun onsportieve gedrag," mopperde Dennis, die zijn beschermeling Hakkinen niet te hard wilde afvallen. "Het is zeer ongewoon dat hij zo'n fout maakt, maar beter nu dan aan het eind van het seizoen."

Na een fascinerende kwalificatie, waarin nogmaals gebleken is dat de vierde groef in de voorbanden nauwelijks van invloed op de rondetijden is (poletijd slechts 0,189 seconde langzamer dan in '89), begon de race vervaarlijk spectaculair doordat Villeneuve bij het startsignaal bleef stilstaan. Daarna ontstond een tactisch interessante strijd die het Stewart-team de eerste podiumplaats zou opleveren.

Rubens Barrichello droeg zelfs zijn derde plaats op aan zijn Braziliaanse landgenoot Ayrton Senna, die vijf jaar terug op Imola verongelukte. De wedstrijd bleef ook door het gevecht tussen hem en Damon Hill tot het einde toe boeien en zou tenslotte roodgloeiend aanlopen. Zeker bij de tifosi, waarvan er over drie dagen 182.000 de kassa's passeerden.