Crazy race op de Ring

Goedbedoelde maar ook wat wanhopige suggestie van een collega in de opgewonden perszaal op de Nürburgring: "Weet je hoe je deze, krankzinnige Grand Prix maar het beste kunt beschrijven? Er gebeurde ontzettend veel en uiteindelijk won Herbert de race..."

Daarmee zou de Grand Prix van Europa voor een uitverkochte Ring echter te kort worden gedaan, want de afsluiting van het Europese Formule 1-seizoen zal de boeken ingaan als één van de meest fascinerende en sensationele uit de geschiedenis. Oorzaak? Vooral het onbestendige weer in de Eifel.

De herfst had zich aanvankelijk nog als een warme deken over het gebergte gespreid, maar al op de kwalificatiedag dienden zich de dreigende najaarswolken aan waar de teams en rijders zo bevreesd voor zijn. Blijft het droog of krijgen we regen was de vraag die iedereen bezig hield, omdat die factoren van invloed zijn op bandenkeuze en set-ups van de bolides. De turbulente training werd een voorbode van de cruciale race om de wereldtitel. Hill had bijvoorbeeld vijf minuten voor het einde van de tijdtraining nog pole, maar zou als zevende (!) van start gaan. Hij werd in de slotminuten voorbij gestreefd door rijders die de opdrogende baan efficiënter en dus slimmer hadden gebruikt.

Bandenkeuze

En eigenlijk zou dat ook het verhaal van de Grand Prix van Europa worden die droog van start ging, daarna kwamen de eerste spatten, vervolgens werd het weer droog, gevolgd door nieuwe buien om tenslotte zonnig te eindigen. Ga daar maar eens aan staan om de juiste bandenkeuze te bepalen. Het werd vooral gokwerk, maar ook kwam het op lef aan. De beste daarin zou Johnny Herbert zijn, die een slecht seizoen meemaakt maar uitgerekend gisteren het Stewart-Ford-team de eerste GP-zege in het 2,5 jarig bestaan bezorgde.

"Ik ben helemaal op de maan van geluk. De gok om vroeg in de race op regenbanden over te stappen is fantastisch uitgepakt. Ik zag in de lucht een donkere wolk aankomen en ging meteen naar binnen om te wisselen", glunderde de 35-jarige Brit die daardoor veel langer had kunnen profiteren van de gewijzigde baancondities. Zonder geluk vaart echter niemand wel en zeker niet op deze verraderlijke baan. De sympathieke veteraan beaamde het volmondig nadat diverse koplopers zelf in de fout waren gegaan of door materiaalpech moesten uitvallen. Ook zijn vorige twee Grand Prix-overwinningen bij het Benetton-Renault-team (Silverstone en Monza) dankte hij aan pech van anderen.

Na die successen in 1995 bleef het stil rond Herbert, die bij Stewart niet kon tippen aan teamgenoot Barrichello. Zijn 9-jarige dochtertje Chloe werd op school zelfs geplaagd omdat haar vader steeds achteraan reed of uitviel. Herbert's vriend en RTL's pitsreporter Allard Kalff was er dan ook als de kippen bij om via zijn GSM-tje het thuisfront te bellen. Johnny werd meteen na de sensationele triomf telefonisch door zijn vrouw Rebecca gefeliciteerd en hij kon vooral Chloe aanmoedigen om maandag met een gerust en trots hart weer naar school te gaan.

Het opvallende podium met Herbert, de Italiaanse Prost-Peugeot-rijder Jarno Trulli en Barrichello was de climax van een onvergetelijke wedstrijd, waarin de ene na de andere sensatie viel te zien. Zo werd de start afgebroken omdat Zanardi niet op zijn plek stond. Na de herstart moest de safety-car meteen interveniëren, omdat Diniz over de kop was geslagen na een botsing met Wurz, die op zijn beurt Hill moest ontwijken. Het ongeluk zag er afschuwelijk uit en deed denken aan de crash van de Nederlandse Formule 3-rijder Wouter van Eeuwijk. Het gebeurde op dezelfde plek en ook bij Diniz brak de rollbar van zijn Sauber af! De Braziliaan kwam zonder noemenswaardig letsel uit zijn wrak, in tegenstelling tot Van Eeuwijk die blijvend verlamd raakte. Overigens heeft de 19-jarige Venlonaar zijn spraak weer terug en is hij van plan terug te vechten. Van zijn fysieke toestand is Wouter zich volledig bewust.

Het verdere scenario van de race zou zo gebruikt kunnen worden door Sylvester Stallone, die nog steeds van plan is een film over de Formule 1 te maken. De koplopers Frentzen, Ralf Schumacher (lekke band), Fisichella en Coulthard verspeelden op dramatische wijze de zege. En de WK-leiders Hakkinen en Irvine dan? Beiden speelden in de race geen enkele rol van betekenis, omdat Hakkinen te vaak van bandensoort wisselde en zelfs als 14e de race hervatte, terwijl Ferrari de kansen van Irvine om zeep hielp bij een pitsstop. Tot ontsteltenis van iedereen bleek een monteur zijn rechter achterband niet bij de hand te hebben! Het kostte de Noord-Ier zeker twintig kostbare seconden. En die zouden hem op het eind nog gaan opbreken, want Hakkinen klom door de vele uitvallers nop op naar de vijfde (!) plaats. Irvine ("Alles ging dit weekeinde fout") werd slechts zevende. Daardoor liep de Fin zelfs nog uit in de WK-stand en kan zijn ongelukkige teamgenoot Coulthard in het vervolg teamorders gaan verwachten. De Schot is afgevallen in de race om de wereldtitel. Zijn party is over. Er was alleen feest bij de Schotse familie Stewart.

Uitslag

Uitvallers

Kwalificatietraining