&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

Mika Hakkinen toch de sterkste


In tegenstelling tot twee weken geleden toen Mika Hakkinen op het erepodium van de GP van Maleisië door uitdroging nauwelijks op zijn benen kon staan, toonde hij zich in Suzuka een ware wereldkampioen. Trots en monter, blij en voldaan, maar vooral zelfverzekerder dan ooit nam Hakkinen het huldebetoon in ontvangst. "Ik zal volgend jaar nog sterker rijden. Dat is geen waarschuwing, dat is een feit", verklaarde de Fin na zijn superieur slotakkoord in een Formule 1-seizoen waarin hijzelf en het McLaren-Mercedes-team zijn grootste tegenstanders waren.

Zoals een eerste wereldtitel altijd heel speciaal is, gaf Hakkinen toe dat zijn tweede op rij nu anders, minder uitzinnig ervaren werd. Gezien de spannende eindstrijd die Ferrari-rijder Eddie Irvine met vier punten voorsprong begon, was de voldoening er niet minder om. "Dit jaar was voor ons een heel moeilijk geweest omdat we veel punten hebben laten liggen. Iedereen weet dat we problemen hebben gehad. Ik kan je dan ook zeggen dat het kampioenschap zenuwslopend is geweest. Het is een ervaring die ik niemand zal aanraden", grijnsde Hakkinen, "Maar alle inzet van het team heeft zich tenslotte toch uitbetaald. Hier heb ik één van mijn beste races gereden die ik nooit meer zal vergeten. De Engelse taal heeft daar een mooi woord voor: brilliant. En zo is het."

Vooraf wist Hakkinen dat de start van de Japanse GP van vitaal belang zou zijn "maar eigenlijk is dat altijd zo in de Formule 1". Ditmaal echter kwam daar de factor Michael Schumacher bij. De weer herstelde Ferrari-rijder kon voor hem de zaak verzieken als de Duitser zou winnen, waardoor teamgenoot Irvine aan een paar WK-puntjes voldoende zou hebben om de Scuderia sinds 1979 weer aan de rijderstitel te helpen. Echter, waar Schumacher met te veel wielspin moeizaam van de pole position vertrok, katapulteerde Hakkinen vanaf het 'vuile' baangedeelte naar de kop.

"Op het moment dat ik naar de tweede versnelling schakelde, wist ik dat in het voordeel was. Toen was het een kwestie van geconcentreerd de leiding houden. Alles werkte perfect en ik kon zelfs het gat met Michael uitbouwen wanneer ik maar wilde", vertelde Hakkinen. Op dat scenario had Ferrari natuurlijk niet gehoopt. De race bleef desondanks spannend omdat Hakkinen zich foutje kon permitteren. Irvine speelde daarbij een bijrol en kon slechts hopen dat Schumacher nog wonderen zou verrichten.

"Eigenlijk was het voor mij een saaie race", sprak de Noord-Ier, "ik heb alleen maar de televisieschermen gekeken en me afgevraagd wat er met Mika zou gebeuren." Irvine nam de 'nederlaag' filosofisch op. "Ach, het heeft helemaal geen zin om te janken of te klagen. We hebben er een mooi seizoen van gemaakt dat eigenlijk beslist is door het opgooien van een muntstuk. Voor hetzelfde geld was ik wereldkampioen geweest. Zeker als het kampioenschap over 15 races was gegaan", lachte 'Irv'. "We mogen best wel wat vieren. Ferrari is wereldkampioen bij de constructeurs en als je voor het seizoen had gezegd dat ik tweede zou worden, dan hadden we daar voor getekend."

Of Ferrari blij is dat Irvine die volgend seizoen voor het Jaguar-team uitkomt, geen wereldkampioen is geworden zal altijd een diep bewaard geheim blijven. David Coulthard die nog een appeltje met Schumacher heeft te schillen, is er duidelijker over. "Iedereen weet toch dat Schumacher helemaal niet wilde dat Irvine wereldkampioen zou worden. Voor het grote publiek riep hij dat wel maar hij is alleen maar teruggekomen om Ferrari aan de constructeurstitel te helpen. Hij wil namelijk zelf wereldkampioen bij Ferrari worden. Diep in zijn hart is hij dan ook zielsgelukkig dat de race zo verlopen is", beweerde de McLaren-coureur die aan de laatste twee races van het seizoen een nare smaak overhield.

Coulthard was ontstemd over het terugdraaien van Ferrari's diskwalificatie en hun tactiek in Maleisië. Daar kwam gisteren de tirade van Schumi overheen die hem betichtte van opzettelijk hinderen. "Gelukkig heeft Mika uiteindelijk Eddie toch verslagen", klonk het opgelucht. En vulde Mercedes-sportbaas Norbert Haug gedoceerd kalm aan: "Dit was een schitterende overwinning van Mika. Hij heeft op de baan het juiste antwoord gegeven en aangetoond dat hij een waardige dubbel-kampioen is".

Hakkinen is slechts de zevende coureur die in de 50-jarige Formule 1-historie zijn titel wist te behouden. Hij schaarde zich in het rijtje Alberto Ascari, Juan-Manuel Fangio, Jack Brabham, Alain Prost, Ayrton Senna en Michael Schumacher. In schril contrast daarmee stond gisteren het roemloos afscheid van de 39-jarige Damon Hill, de wereldkampioen van 1996. Nadat hij even van de baan was geschoten, besloot de Jordan-coureur er de brui aan te geven. Onder het mom van 'slecht weggedrag' van zijn wagen was de Engelsman ermee gestopt. Eigenlijk had hij dat al voor de Britse GP moeten doen, want zijn hart lag niet meer bij de Formule 1.

"Ik heb veel goede herinneringen aan de Formule 1 maar niet bepaald aan het jaar 1999. De Formule 1 is voor mij verleden tijd", aldus Hill na 115 Grands Prix, 22 overwinningen en 360 WK-punten. En ook British American Racing sloot zijn eerste Formule 1-seizoen in mineur af. Het was weer bar en boos. Hoewel Jacques Villeneuve en Ricardo Zonta zo waar aan de finish kwamen, bleef BAR weer zonder WK-punten. Daaraan hing een duur prijskaartje want teamdirecteur Craig Pollock liep daardoor zo'n 20 miljoen gulden mis aan prijzengeld.