Patsy Andersen is een beetje boel verliefd op Elvis. Ze heeft geluk: als public relations-medewerkster op Graceland kan ze zo bij alle relikwieën die voor de gewone mens verborgen blijven. Ze onderhoudt noornamelijk contacten met fanclubs in de hele wereld en heeft voor de voorzitters ervan een gigantisch feest georganiseerd.

"Er zijn heel wat vrouwen die even onder de dekentjes willen kruipen," zegt ze met een knipoog. "Even lekker liggen, waar Elvis lekker lag. Maar dat kan natuurlijk niet, dat zul je begrijpen. Vandaar dit alarm." Met één druk zet ze het weer in de stand byfunctie. Patsy mag het blijkbaar wel, maar Patsy is dan ook een beetje mevrouw Presley. Weliswaar postuum en niet officieel, maar toch: een beetje.

Patsy grapt en giechelt veel, maar slaat als een blad aan de boom om als het over zaken gaat. Over de Elvis-week bijvoorbeeld. Ze trekt een passend gezicht en haar mantelpakje recht. "Die Memorial Week moet je zien als een soort Superbowl, zo'n grote gebeurtenis is het. Elk hotel in Tennessee is vol. We verwachten honderdduizenden mensen. Deze week zijn er 300 extra Boeing-vluchten op Memphis ingezet. Er zijn 570 officieel geregistreerde fanclubs en die komen allemaal. Voor de voorzitters van al die clubs organiseren wij een gala-avond." Terwijl ze door de souvenirswinkeltjes vlindert en laat ze liefkozend haar hand langs de Elvis-poppen glijden.

"Het was keihard werken en heel veel improviseren, maar Memphis is klaar voor de invasie. Het speerpunt van de Memorial Week is het concert dat we organiseren in het Mid-South Collosseum hier in Memphis. Dat wordt echt fenomenaal! Daar wordt Elvis, met behulp van geavanceerde videotechnieken, herenigd met de zangers en musici waarmee hij werkte. J.D. Sumner and The Stamps Quartet, The Sweet Inspirations, Voice, en de vaste begeleidingsband met gitarist James Burton, drummer Ronnie Tutt... Allemaal zullen ze nog een keer met de virtuele Elvis optreden! En o ja, ook nog samen met het Memphis Symfonie Orkest."

Het anders zo rustige souvenirswinkeltje barst haast uit z'n voegen tijdens dit 'hoog bezoek'. Af en toe zet Patsy een omgevallen Elvis-koffiemok recht en bestraft, quasi-streng, de nietsvermoedende verkoper. We zien hem zuchten als Patsy naar buiten dartelt en de fotograaf in zijn nek kriebelt.

Speciaal voor hem verklapt ze ons nog een geheimpje: "Voor het eerst zal hier op Graceland de slaapkamer van de ouders van Elvis voor het publiek worden opengesteld. Nee, nee", haast ze zich te zeggen, "de slaapkamer van Elvis blijft potje dicht. Dat heeft nog steeds een speciaal plekje in het hart van Lisa Marie. Dat respecteren wij. Lisa Marie komt hier nog regelmatig, met de kinderen." Nee, zelfs Patsy mag er eigenlijk niet komen, maar zo vertelt haar knipoogje: ze is er best weleens binnen geweest!

Weer poseert ze gewillig voor een immens portret van The King, terwijl ze vertelt hoe ze ooit de kans liet schieten om haar idool en werkgever te ontmoeten. "Ik stond net als veel andere fans heel vaak voor het hek van Graceland. Met Vester, de broer van vader Vernon, kreeg ik een band. Zijn dochter heet namelijk ook Patsy. Op een dag zei hij: 'Elvis is nu alleen op de patio, als je wilt, kun je naar hem toe.' Ik liep de oprijlaan op, zag hem in de verte zitten, maar toen bedacht ik me. Ik wist dat een man als Elvis maar weinig tijd alleen kon doorbrengen, dus wie was ik om hem te storen? Ik heb rechtsomkeert gemaakt. Daar heb ik, tot op de dag van vandaag, spijt van. Het leerde me wel een lesje: grijp je kans zodra deze zich voordoet."