&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

De Rotterdammer Peter Haan staat met Elvis Presley op en gaat er mee naar bed. Hij is dan ook voorzitter van de officiële Nederlandse Elvis Presley-fanclub. Hij zegt: "Ik ga door tot mijn laatste snik."

Voorzitter Nederlandse Elvis Presley-fanclub Peter Haan:
"Die fantastische stem!"

Peter Haan was net elf en in zijn woonplaats Broekhuizen een fanatiek Radio Luxemburg-luisteraar. "Ik hoorde op een dag 'One Night' en ik was op slag verkocht. Ik had nooit een foto van Elvis gezien, maar die stem, dat ritme, die bezieling... Zijn muziek gaf me een opgewonden gevoel, een gevoel van bevrijding. Om die stem draait het voor mij nog steeds. Als je alles weg denkt, zijn uiterlijk, de hele mythe-vorming en alle flauwekul, dan houd je alleen nog Die Stem over. Die staat voor mij als een huis. Ik heb nooit een zanger gehoord die zo kan variëren als hij. Van laag naar zeer hoog: twee en een half octaaf zat er zeker in."

Hetzelfde Radio Luxemburg zorgde er vele jaren later voor dat Haans wereld even instortte. "Ik hoorde dat Elvis dood was, toen ik van het werk thuis kwam. Een vriend belde, hij had het gehoord op ook weer Radio Luxemburg. Het was een klap, een regelrechte klap. Heel triest, alsof je je beste vriend verliest. De volgende dag op het werk waren er collega's die riepen: 'Hé, Haan, heb je het gehoord. Die dikke vetzak is dood..!' Nu ben ik er vrij nuchter onder, maar ik sta elk jaar toch even stil bij die 16e augustus."

Peter Haan werd in 1962 lid van de fanclub, die toen nog 'Surrender' heette. Actief betrokken raakte hij pas veertien jaar later en in 1981 werd hij voorzitter. Het ledenaantal ligt rond rond de 2.350. Hij zegt: "Hysterisch ben ik niet, maar wel een 'dwangmatige fan'. Ik wil alles hebben wat die man ooit heeft opgenomen.

"Als er in de archieven een nooit eerder uitgebrachte take van een nummer wordt ontdekt, ben ik niet te houden. Die wil ik horen, die wil ik hebben. Zoals die banden die onlangs in een kast in de kamer van Elvis' vader zijn gevonden. Opgenomen in de jaren zestig toen Elvis een nieuw speeltje had: een bandrecorder. Daarop staat bijvoorbeeld 'Blowing in the Wind' van Bob Dylan. Nu is die 4-cd box, 'Platinum', met 77 zeldzame nooit eerder uitgebrachte stukken op de markt. Fantastisch vind ik dat."

"Als je al die werkopnamen achter elkaar zet, kom je, bij wijze van spreken, samen met Elvis tot het eindresultaat. Het is fantastisch om te horen hoe zo'n nummer groeit, hoe Elvis het kneedt, erom heen loopt, ermee speelt... Fascinerend."

"Natuurlijk zijn er songs die ik niks vind. 'Easy come, easy go' bijvoorbeeld heb ik maar één keer gedraaid. En veel soundtracks van die in elkaar geflanste flut-films. Ik kocht ze om ze direct in de kast te zetten. Uit loyaliteit, want een echte Elvis-fan is trouw. Tot aan het graf."

Twee roemruchte Elvis-fabels wil Peter Haan graag uit de wereld helpen. Elvis zou nooit in Europa hebben opgetreden, omdat zijn manager, Colonel Parker, illegaal in Amerika verbleef en geen paspoort had. Onzin. De werkelijke reden was dat Elvis alleen overdekt wilde spelen, vanwege het geluid. Bovendien moest het gebouw waar hij zou spelen, air-conditioning hebben. In die tijd bestond dat niet in Europa."

En fabeltje nummer twee? "Elvis is dood. Geloof me. Zijn rechterhand, Charlie Hodge, heeft hem zelf afgelegd. Als ik met Hodge praat over die 16e augustus en ik zie de tranen in zijn ogen, nou, dan is Elvis gewoon echt dood. Die vermoeiende flauwekul van mensen die hem door een weiland zien lopen of aan het strand een hot-dog zien eten, bah."

Fanclub It's Elvis Time, Postbus 27015, 3003 LA Rotterdam.