Deze zijn in 1991 ingesteld door de Verenigde Naties, om te zorgen voor een veilig gebied voor de Koerden van Irak. Voor het eerst sinds vijf jaar stuurt Saddam zijn leger naar de Koerdische provincies. President Clinton brengt direct een indrukwekkend militair apparaat op de been, om zo nodig met geweld op te kunnen treden. Dat gebeurt ook. Tot twee keer toe.

Op dinsdag 3 september 1996 vinden om half tien plaatselijke tijd een aantal Amerikaanse raketaanvallen plaats. Deze zijn gericht op luchtafweer- en radarinstallaties in het zuiden van Irak. In nog geen drie kwartier worden 27 kruisraketten afgevuurd vanaf twee Amerikaanse oorlogsschepen in de Perzische golf en door twee B-52 bommenwerpers. Het Pentagon noemt de aanvallen 'succesvol', maar volgens Irak zijn er burgerdoelen getroffen, waarbij 5 doden en 19 gewonden zouden zijn gevallen.

Het Amerikaanse geweld is een reactie op Saddams offensief tegen Koerdische rebellen in het noorden van zijn land en de bezetting van de stad Arbil. President Clinton zegt dat de militaire operatie, gedoopt 'Desert Strike', een harde boodschap aan de Iraakse dictator is. Daarnaast maakt hij duidelijk dat de raketten ook bedoeld zijn als waarschuwing de buurlanden niet langer te bedreigen.

Clinton kondigt ook aan dat de vliegverbod-zone in het zuiden van Irak wordt verruimd van de 32e naar de 33e breedtegraad, vlak onder de hoofdstad Bagdad. Voor deze daad wordt Clinton een paar dagen teruggefloten door de Veiligheidsraad. Het zou niet in overeenstemming zijn met de akkoorden.

Voor operatie Desert Strike heeft de VS 23.000 militairen in de golfregio in staat van paraatheid gebracht. Deze aanval was de tweede keer dat Clinton bevel gaf tot een raketaanval op Irak. Drie jaar geleden werden 24 kruisraketten afgevuurd op het hoofdkwartier van de Iraakse inlichtingendienst in Bagdad. Een week na de aanvallen is de strijd onder de Koerden weer in volle hevigheid losgebarsten. De korte, maar hevige aanval van de VS is dan al afgelopen.