Thuiswedstrijd voor Brenda Schultz

ATLANTA, dinsdag - Ze heeft een Amerikaanse echtgenoot, woont als ze thuis is in Delray Beach, Florida, denkt Amerikaans, maar voelt zich nog steeds op en top Nederlandse. Brenda Schultz-McCarthy speelt bij het olympisch tennistoernooi bijna een thuiswedstrijd, want de omstandigheden in Atlanta wijken nauwelijks af van die in Delray Beach, hoewel de vochtigheid ook haar heviger doet transpireren dan zij verwacht had. Maar zij heeft haar weg gemakkelijker gevonden dan een groot aantal andere atleten en voelt zich thuis in haar tweede vaderland.

De ervaringen van Barcelona, waar het vrouwelijke servicekanon wel was ingekwartierd in het Olympisch Dorp deden haar besluiten om voor een solitair onderkomen te kiezen. Man Sean McCarthy heeft oud-studiegenoten wonen in Atlanta en kon een riant optrekje huren voor de duur van de Olympische Spelen. 'Big Brenda', de vrouwelijke evenknie van Richard Krajicek, wilde zich door niets en niemand laten afleiden. "Ik ben afgelopen zondag pas in Atlanta gearriveerd", laat de doorweekte tennisprof aan de rand van de trainingsbaan weten. "In Barcelona heb ik de openingsceremonie meegemaakt en was ik ondergebracht in het Olympisch Dorp. Ik heb daar prachtige herinneringen aan, maar voor mijn tennisspel was het een ware ramp. Ik werd door al die indrukken voortdurend afgeleid en kon me niet concentreren op waar ik eigenlijk voor was gekomen. Dat wilde ik voorkomen. Vandaar, dat ik samen met Sean voor deze oplossing heb gekozen."

Een oudere Amerikaan, naar later blijkt een ex-piloot, staat langs baan 3, waar Manon Bollegraf als trainingspartner fungeert. De Amerikaanse dubbelspecialiste Gigi Fernandez zit op de tribune. Zij heeft ook afgesproken met 'Bollie', maar moet wachten op het Nederlandse onderonsje. De met cowboyhoed getooide ACOG-vrijwilliger vraagt wie dat lange meisje is. Brenda Schultz-McCarthy maakt indruk bij de gepensioneerde man, die wel van haar gehoord heeft, maar niet wist, dat ze zo hard kon serveren. Dat is haar handelsmerk, maar er is meer voor nodig om een grote titel te grijpen. De 25-jarige geboren Haarlemse beseft dat terdege, maar weet dat haar opslag een wapen is, dat haar een voorsprong geeft op de anderen. "Je hebt het aan Krajicek kunnen zien. Het is een enorm voordeel, maar alles moet ook klikken. Tennis is veel breder dan alleen hard serveren."

Brenda Schultz is overigens blij, dat zij eindelijk weer op de baan staat. Vlak voor Wimbledon, tijdens het eerste vrouwentoernooi in Rosmalen, werd zij ziek. 'Een koutje', dacht ze. Het pakte uiteindelijk heel anders uit. "Dat is nu het fijne van Florida. Daar is het altijd lekker weer. Het West-Europese klimaat heeft mij parten gespeeld. Op Wimbledon ging het best lekker, maar de partij tegen Sabine Appelmans heeft mij opgebroken. Steeds moesten wij voor de regen wijken en ik begon steeds harder te hoesten. Toen ik thuiskwam bleek dat ik een voorhoofdsholte-ontsteking in combinatie met een fikse bronchitis onder de leden had. Ik heb ruim twee weken op bed gelegen en ben pas een weekje in training. Zoiets overkomt mij weer. Ik heb nog een 'inhaler' bij me voor het geval het opnieuw mis mocht gaan. Maar ik voel me verder uitstekend."

Schultz is de nummer twaalf van de wereld, maar zij heeft langzamerhand een goede prestatie nodig om het seizoen nog enigszins succesvol te maken. Bij de Grand Slams in Parijs en op Wimbledon kon zij niet aan de hooggespannen verwachtingen voldoen. Aan de voet van Stone Mountain moet Brenda Schultz op olympisch tennisterrein maar weer eens ouderwets uithalen. Als alles goed gaat, staat zij in de achtste finales tegenover Arantxa Sanchez, met wie zij nog verscheidene appels te schillen heeft. De eerste opponente is de volstrekt onbekende Selima Sfar uit Tunesië. "Toch wil ik haar niet onderschatten. Zij heeft vijf jaar lang meegetraind met de Française Nathalie Tauziat, dus ze kan echt wel een balletje raken. Bovendien moet ik kijken hoe het met mezelf gaat. Ik ben er toch ruim drie weken uitgeweest en mis wedstrijdritme. Ik ben er echter op gebrand hier goed voor de dag te komen. Wat is er mooier dan zo'n blinkende gouden medaille om je nek. Sommige tennissers denken daar anders over, maar ik vind het een fantastische uitdaging."

En als de olympische missie mislukt is er voor Brenda Schultz-McCarthy nog geen man overboord. De US Open in New York staat eind augustus als laatste Grand Slam-toernooi van 1996 op het programma. Die titel zou haar evenveel voldoening geven. Want de tennissers hebben nu eenmaal geen vier jaar naar de 'Centennial Olympics' toegeleefd.