Ingrid Haringa: Geen centje pijn

ATLANTA, dinsdag - Bij de ingang van de internationale zone, het streng bewaakte trefpunt voor media en atleten, patrouilleren stoere officers. De hele wereld loopt, na een serie strenge controles, in en uit. Ingrid Haringa geniet van de dynamiek in het olympisch dorp. Relaxed gaat zij onder een boom zitten en zegt ongevraagd: "Van de week las ik in de krant dat Knetemann een aantal renners bereid heeft gevonden om naar de Spelen te gaan. Bereid gevonden, moet je je voorstellen. Natuurlijk zit de profwereld anders in elkaar. Ik ben een echte amateur, maar ik mag naar Atlanta. Voor mij is het een enorme eer om hier te zijn."

Hetgeen niet wil zeggen dat de vijfvoudig wereldkampioene in de Amerikaanse metropool de toerist uithangt. Morgen begint in Stone Mountain Park het baantoernooi. Op de olympische piste zet de 32-jarige politie-agente alles op de puntenkoers, die zondag wordt verreden. "Ik rij ook de sprint. Alleen met een andere instelling. Om mij kapot te rijden voor een vijfde tot en met een achtste plaats is onzin. Voor de puntenkoers heeft sportarts Peter Vergouwen mij geadviseerd zo diep mogelijk te gaan. Na de Spelen, zo vertelde hij, reanimeer ik je wel. Zondag moet ik zo enorm afzien, dat ik het risico loop neer te storten. De concurrentie doet dat ook. Angst? Nee, daar heb ik geen last van. Er zullen toch wel een paar zuurstofflessen in de buurt zijn?"

Ingrid Haringa kijkt nu al uit naar het gevecht tegen de man met de hamer en haar rivalen. "Met mijn zelfvertrouwen en mijn vorm zit het goed. Mocht ik op de puntenkoers falen, dan heb ik geen excuses. In Barcelona schreef iedereen mij naar een gouden medaille. Het werd brons. Nog steeds ben ik daar heel trots op. Leontien van Moorsel won in haar carrière alles, maar heeft geen olympische plak. Natuurlijk ga ik voor het goud. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Angelique Seriese neem ik wel genoegen met minder. Als ik maar geen vierde word."

Met de naam van Seriese is een van de vele olympische teleurstellingen genoemd. De afgelopen dagen heeft Ingrid Haringa haar ogen uitgekeken. Op de eerste dag van de Olympische Spelen won de uit bijna 700 atleten bestaande Amerikaanse afvaardiging niet één gouden medaille. Op de wegwedstrijd werd de USA weggereden door Jeannie Longo. "Er komen nog veel meer verrassingen", voorspelt Haringa, die zich vorig jaar op het WK met twee vijfde plaatsen kwalificeerde. Bijna een jaar later baalt zij nog steeds van deze prestaties. "Ik reed in Colombia puur op karakter en instelling. Door een hoogtestage in de kou was mijn hele seizoen naar de knoppen. Toen wij voor het eerst in Colorado aankwamen, leek het wel winter. Ik heb voorgesteld naar de zon af te reizen, maar kreeg geen antwoord. Eenmaal terug in Nederland schrok ik van mijn bloedbeeld. Hoge waarden waren laag en andersom."

"De tweede hoogtestage heb ik laten schieten. In september ben ik wel weer afgereisd. Op het WK was mijn topvorm ver te zoeken. Hoewel hij over het hele project ongetwijfeld een prachtige scriptie heeft geschreven, denk ik dat inspanningsfysioloog Arie Koops niet voldoende kennis van zaken heeft. Danny Nelissen werd in Colombia wereldkampioen. Hij wist tijdens de voorbereiding precies hoe ver hij kon gaan. Bij mij werkte dat trainingskamp averechts. In Colorado heb ik gezwegen, ik durfde niet voor mijzelf te erkennen, dat ik op het WK eigenlijk weinig had te zoeken."

Ook in Atlanta werd de vijftienvoudig Nederlands kampioene op de baan teleurgesteld door haar begeleidingsstaf. Het parcours van de wegwedstrijd werd omschreven als een criterium. Ingrid Haringa werd in staat geacht mee te sprinten voor een medaille. "In Colombia waren de wegen nog niet aangelegd, nu zijn er weer inschattingsfouten gemaakt", klaagt de Hoofddorpse. "Ik heb een schrale troost. Er reden drie vrouwen weg. Nu wij voor de tweede keer ons huiswerk slecht hebben gemaakt, denk ik dat het tijd wordt om renners mee te nemen als in de winter het parcours wordt verkend. Daarmee worden allerlei misverstanden voorkomen."

Ondanks de bestuurlijke blunder genoot zij zondag vier ronden lang van de ambiance. "De Amerikanen zijn echt gek. In Nederland word je voor mietje uitgemaakt als je moet lossen. Hier riep iedereen 'go for it'. Prachtig die sportcultuur, het positivisme. Er zijn nog steeds mensen die bewondering hebben voor topsporters. Als ik in mijn omgeving vertel, dat ik naar de Spelen ga, wordt er meteen gevraagd of ik zomaar vrij van mijn baas krijg. Hier zijn de mensen trots op je. Gelukkig krijg ik in Nederland langzamerhand ook steeds meer waardering. De afgelopen maanden heb ik stapels fanmail gekregen. Tegenover het politiebureau in Heemstede woont een bejaard echtpaar. Mijn grootste fans. Zij schreven een brief, waarin zij mij veel succes wensten. Voor de start van de puntenkoers zal ik aan deze mensen denken. Een medaille is het mooiste antwoord op hun brief."

En een welverdiende kroon op de carrière van Ingrid Haringa.