'Puma" Christie scherper dan ooit

ATLANTA, vrijdag - Linford Christie wordt al een dagje ouder. De Brit is 36 jaar en zelfs opa, maar met veel jeugdig elan presenteerde hij zichzelf gisteren aan het Amerikaanse volk. Met het oog op zijn derde Olympische Spelen, die vandaag voor hem beginnen, probeerde hij de media te bespelen door blauwe contactlenzen te dragen, waarop het logo van zijn sponsor Puma stond afgebeeld. Vervolgens verkondigde hij uit liefde voor volk en vaderland te zullen starten. Lange tijd had de titelverdediger op de 100 meter iedereen in het ongewisse gelaten over zijn deelname op dit koningsnummer van de Spelen.

"Maar ik heb in die periode veel sympathieke brieven gehad van mensen. Ik zie het als mijn plicht om mijn land te vertegenwoordigen", zei Christie met een stalen gezicht, in de wetenschap dat patriottische teksten het altijd goed doen in het land van Big Macs en Coca-Cola.

De waarheid ligt iets anders. De op Jamaica geboren Christie heeft in Groot-Brittannië altijd zijn eigen weg moeten gaan en doet dat nog steeds. Het is de eerzucht die hem drijft, want vaderlandsliefde is hem vreemd. In zijn jeugd werd hij gediscrimineerd en nu, als zijnde de beste atleet van het Verenigd Koninkrijk, krijgt hij nog altijd niet de erkenning waarvan hij vindt dat hij die verdient. In plaats daarvan zijn hoon, spot en argwaan in de Britse boulevardpers, met wie hij al jaren op voet van oorlog leeft, zijn deel.

Christie traint tegenwoordig geregeld samen met een aantal andere topatleten, onder wie Merlene Ottey, Colin Jackson en Frankie Fredericks. De laatste start in Atlanta op zowel de 100 als de 200 meter. De Namibiër heeft een uitstekend voorseizoen achter de rug. Hij is de enige die Michael Johnson op de 200 meter kan bedreigen en deed dit seizoen 9,86 seconden over de 100 meter, waarmee hij 1/100e boven het wereldrecord van Leroy Burrell bleef. In de Britse pers werd die tijd onmiddellijk gebruikt om vraagtekens achter de samenwerking tussen Fredericks en Christie te zetten. "Er werd geschreven dat Frankie beter was als leerling dan ik als leraar en dat vooral hij zou profiteren van ons verbond. Ik denk dat het alleen maar goed voor de sport is dat topatleten samen trainen. Wij tillen de sport naar een hoger niveau."

Toch was Christie dit seizoen zelf niet sneller dan 10,04 seconden en leed hij bovendien enkele gevoelige nederlagen. Christie zegt er niet mee te zitten. "Als je wint op de Olympische Spelen herinnert niemand zich meer de wedstrijden die je daarvoor hebt verloren. Ik ben de te kloppen man, want ik ben degene die zijn titel verdedigt en beschik over de meeste ervaring van iedereen. Ik zal lopen als een bezetene, maar het is heel wel mogelijk dat iemand anders wint."

Het zijn opvallende (en realistische) teksten van een atleet die gewoon was zichzelf altijd als de allerbeste te beschouwen. De samenwerking (en de daaruit voortvloeiende vriendschap) met Fredericks heeft hem volgens eigen zeggen veranderd. "Vroeger betekende winnen alles voor mij. Tegenwoordig kan ik beter relativeren. Dat houdt niet in dat ik het accepteer om wedstrijden te verliezen, want zo zit ik niet in elkaar. Maar stel dat ik in de vorm van mijn leven ben en in de olympische finale verkramp, moet ik dan soms een pistool tegen mijn voorhoofd drukken? Ik doe mijn best, meer kan ik niet doen", aldus Christie, die vorig jaar in Gothenburg de wereldtitel moest laten aan de Canadees Donovan Bailey. In de finale kreeg hij last van kramp.

Zeker is dat Linford Christie na dit seizoen stopt met atletiek. "Goud in Atlanta verandert daar niets aan." De eeuwige vijand van de Amerikaanse sprinters en een van de meest omstreden atleten van de laatste decennia, niet op de laatste plaats vanwege geruchten over zijn mogelijke gebruik van dope, maakt het seizoen af en dan is het voorbij. Dan is het tijd voor een nieuwe uitdaging. Christie liet zich eerder al eens ontvallen zich graag te ontfermen over jonge atleten. De randvoorwaarden om tot topprestaties te komen zijn volgens hem voor verbetering vatbaar. "Ik woon in een van de weinige landen op deze aardkloot waar men nog geen bonussysteem hanteert. Als wij goud winnen, krijgen wij geen geld, maar een handdruk. Dat past niet in deze tijd."