Gejaagd door de wind

ATLANTA, zaterdag - De pijl schiet door de lucht, gedragen door de wind, op zoek naar de roos. Althans als de boog antwoord geeft aan de handboogschutster. Ljudmila Arzhannikova kan het in de Nederlandse taal met haar Russische accent mooi verwoorden. Zonder een goede partner is zij verloren, zegt zij. Het moet een twee-eenheid zijn, waarbij de harmonie van het grootste belang is. Dat wordt moeilijk, want zij heeft in de voorbereiding een perfect afgestemde boog gebroken en is de nieuwe partner nog aan het inwerken.

Vijf jaar geleden kwam zij met haar man Sergej Nikiforov naar Nederland. Ze behoorde tot de toonaangevende boogschutters van de wereld met een regen aan nationale en internationale medailles op zak. Eindelijk kon het tweetal vrijelijk naar het westen reizen, toen het ijzeren gordijn definitief was gevallen. Nikiforov wilde zijn kunsten als waterpoloër verzilveren in het westen en kwam terecht bij de Amsterdamse vereniging Het IJ. Ljudmila's voorbereiding op de Olympische Spelen van Barcelona, vier jaar geleden, waar een en ander resulteerde in een bronzen ploegen-medaille voor het GOS, de opvolger van de Sovjet-Unie, vond daardoor plotseling plaats in wat haar tweede vaderland zou worden.

Zij was een persoonlijkheid in de handboogschutterij, maar had na Barcelona haar buik vol van de topsport. "Wij wilden een gezin stichten en moesten in Nederland helemaal opnieuw beginnen", vertelt de boeiende ex-Russische op het trainingsveld in Stone Mountain Park. Nadat haar zoon was geboren en zij via een handelsonderneming in Amsterdam de onzekere toekomst enigszins hadden veilig gesteld, stond haar 'partner' toch opnieuw te lonken. De handboog in de zolderkast maakte een figuurlijke knipoog en Ljudmila was wederom verkocht. Binnen drie maanden, nadat zij de eerste pijl van haar boog had laten vertrekken, was ze Nederlands indoorkampioen. Lachend: "In het gezin was brood op de plank gekomen. Alles stond op de rails en toen pakte ik toch de draad weer op. Met een ongekend resultaat." De race naar Atlanta was begonnen.

"Het begon weer te kriebelen, ondanks de vele momenten van vertwijfeling. Waarom ben ik in godsnaam weer op die baan terug te vinden, vroeg ik mijzelf steeds af. Maar het was iets vanzelfsprekends. Ik beoefen deze sport al 22 jaar, maar het vormbehoud dit seizoen heeft mij heel veel emoties gekost." Daarmee doelt Arzhannikova op het onbegrip bij en het gebrek aan kennis van het NOC*NSF. Als toonaangevende pilaar in de wereld van voorheen Robin Hood en Wilhelm Tell wist zij dat de onwetendheid over deze olympische tak van sport problemen met zich zou meebrengen.

Coach Reinier Groenendijk slikt een groot deel van de kritiek in en stelt zich diplomatiek op: "In het voorjaar hebben wij met slecht weer te maken gekregen. Dan kun je schieten wat je wilt, maar op de resultaten is geen peil te trekken. Dat is door NOC*NSF verkeerd geïnterpreteerd. Ljudmila moet met haar boog, haar partner, in contact kunnen komen met de wind. Onderweg naar het doel kan van alles gebeuren met de pijl. Eenmaal geschoten wordt hij gejaagd door de wind. Bovendien geven temperatuursinvloeden een andere sensatie aan de wind. Dat hebben wij het NOC*NSF proberen uit te leggen, maar die instantie is te onbekend met deze in Nederland relatief onbekende sport."

Volgt u het nog? In het kort samengevat komt het erop neer, dat de vlak voor de Olympische Spelen tot Nederlandse genaturaliseerde Ljudmila Arzhannikova vanaf morgen in het strijdperk treedt om eremetaal in Atlanta. Alleen heeft emotioneel gezien de boog te gespannen gestaan in de voorbereiding en geraakte haar lievelingspartner enkele dagen voor de daadwerkelijke 'aftrap' in het ongerede. Arzhannikova: "Ik werk sinds enkele dagen met een nieuwe partner. Die moet ik inwerken. De boog moet mij gaan antwoorden. Daarom maak ik aan de vooravond van het olympische toernooi teveel uren. Dat moet. De harmonie tussen mijzelf, de pijl en de boog is van essentieel belang voor succes. Ik van mijn kant probeer voor mijn nieuwe partner niet te lastig te zijn. Aan mij zal het niet liggen. Als hij mij maar gaat aanvoelen. Dan komt het goed. Aan mijn enthousiasme zal het niet liggen. Ik voel de olympische spirit, hoewel ik moe ben van de overuren, die ik heb gemaakt."

Ljudmila Arzhannikova lacht. Het is een vermoeide lach, maar in haar ogen is de twinkeling niet verdwenen. Ze denkt in twee talen, maar wil voor haar tweede vaderland, Nederland, haar uiterste best doen. "Het gaat de goede kant op", praat ze zichzelf moed in. "Maar de voorbereiding is volstrekt overhoop gehaald. Het is kort dag en het wordt steeds korter..."